Japan: Ryoichi Kurokawa | Tatsuru Arai

Subassemblies to koncert audiowizualny japońskiego artysty Ryoichi Kurokawa. Występ przedstawia spektakularną siłę natury, przejmującej władzę nad wytworami człowieka. Budulcem symfonii są zarówno pozyskane za pomocą techniki skanowania laserowego dane 3D, jak i obrazy termiczne, a także nagrania architektury, ruin i przyrody. Te ostatnie, zniekształcone i zrekonstruowane w moduły, stają się podzespołami, tworzącymi jednocześnie uporządkowaną i chaotyczną oś czasu. Taka kompozycja ciekawie odsłania siłę połączenia natury i sztuki.

Opanowane przez naturę ruiny budynków przeplatają się ze sobą i dynamicznie przebudowują. Wyrenderowane w wielowarstwowej głębi, tworzą wrażenie płynnego unoszenia się, nie tylko pomiędzy naturalnymi konstrukcjami i architekturą stworzoną przez człowieka, ale także wśród zjawisk abstrakcyjnych i całkiem realistycznych, poprzez przemianę, zniszczenie i renaturację.

Koncepcja, reżyseria, kompozycja, programowanie: Ryoichi Kurokawa
Produkcja: Nicolas Wierinck
Koprodukcja: LOXOSconcept (Matera 2019), MUTEK, Scopitone/Stereolux, TodaysArt Acknowlegment: FUTUR 21 / LWL and LVR industrial museums
Wyprodukowano przez Studio RYOICHI KUROKAWA

UWAGA:
Nie zaleca się udziału w koncercie osobom wrażliwym na migoczące światło.

Projekt współfinansowany ze środków Ministerstwa Spraw Zagranicznych Republiki Federalnej Niemiec.

Autorska kompozycja audiowizualna Thermo-ton Tatsuru Arai to czwarty odcinek hiperserialowego projektu muzycznego artysty. Wchodząc w dialog z historią serializmu jako metodą komponowania muzyki XX wieku, praca odnawia zasady tej techniki kompozytorskiej i dociera do granic ludzkiej percepcji słuchowej. Robi to za pomocą nowych technologii – zwłaszcza sztucznej inteligencji.

Thermo-ton kontynuuje tradycję kompozytorskiego dorobku Araiego, rozwijając ekspresję z wcześniejszych utworów i badając dynamikę energii: od ciepła do zimna, od widzialnego do słyszalnego, przez algorytmy. Dzieło pozwala stanąć oko w oko ze złożonymi strukturami obrazu i dźwięku, wytworami artysty oraz kompozycjami sztucznej inteligencji. Czyż to nie trafna paralela doświadczenia natury wszechświata?